Dr. Craig Childress: Attachment Based "Parental Alienation" (AB-PA)

>> A Scientifically Based Model of "Parental Alienation" <<

https://drcraigchildressblog.com/2015/11/06/the-battle-to-reclaim-mental-health/ :

“De strijd om geestelijke gezondheid terug te winnen”

De geestelijke gezondheidszorg* {in Nederland via de Jeugdbeschermingsketen} heeft u en uw kinderen in de steek gelaten.

 

[Digitaal vertaald] 

Het is het geestelijke gezondheidssysteem, niet het rechtssysteem {en niet de jeugdzorg}, dat de mate van psychopathologie zou moeten identificeren die in uw gezin tot uiting komt. 

Omdat de geestelijke gezondheidszorg* {via de jeugdzorg met ketenpàrtners, veelal financieel afhankelijk van de jeugdzorgketen} u volledig in de steek heeft gelaten, krijgt het rechtssysteem geen duidelijke aanwijzingen van de geestelijke gezondheidszorg over wat er moet gebeuren om de pathologie op te lossen en normale familierelaties te herstellen. {En daarop kan een rechter niet voldoen aal zijn plicht in lid 4 van BW1:255 hier in Nederland}.

 

. Beschamende houding van overheid’s jeugdzorg:

De huidige reactie van de geestelijke gezondheidszorg* {lees in NL: de jeugdzorg} op de pathologie van "oudervervreemding" (zoals gedefinieerd door een op gehechtheid gebaseerd model: Foundations ) staat bol van ongebreidelde onwetendheid, incompetentie en de algemene arrogantie van zorgverleners bij het diagnosticeren en behandelen van de pathologie. 

Als gevolg hiervan is het aan jou, de cliënt, om meer te weten dan de GGZ-aanbieder{/jeugdzorg}*  over de pathologie en de diagnose, en om de GGZ-aanbieder* te onderwijzen in wat hun expertisegebied zou moeten zijn.

 

Dit staat gelijk aan meer weten over de wet, dan uw advocaat, zodat u uw advocaat kunt vertellen hoe u uw zaak moet bepleiten, (of meer weten over medicijnen dan uw arts, zodat u uw arts kunt instrueren bij het diagnosticeren en behandelen van uw ziekte). Dom. Maar dat is waar we naar kijken met aanbieders van geestelijke gezondheidszorg* en de pathologie van 'ouder-vervreemding'.

 

Dat het GGZ-systeem van cliënten {onder jeugdzorg is dat door jeugdbescherming beïnvloede jGGZ}*  verlangt dat zij meer weten dan de GGZ-aanbieders om professioneel competente beoordelingen en diagnoses van de pathologie van het gezin te verkrijgen, is een professionele schande. 

De American Psychological Association en andere professionele organisaties {in Nederland} zouden zich moeten schamen dat de professionele reactie op de pathologie van "ouder-vervreemding" zo ongelooflijk ontoereikend is dat klanten meer kennis nodig hebben dan zorgverleners om zorgverleners te onderwijzen in de beide aard van de pathologie en de diagnose ervan in een poging om een bekwame professionele reactie te krijgen.

 

Hoe beschamend dit ook mag zijn, dit is niettemin de huidige stand van zaken in de reactie van de geestelijke gezondheidszorg* op de pathologie van 'ouder-vervreemding' (zoals gedefinieerd door een op gehechtheid gebaseerd model). 

Het is wat het is. Dus we kunnen net zo goed onze handen uit de mouwen steken en beginnen met het veranderen van de reactie van de geestelijke gezondheidszorg* op de pathologie van 'ouder-vervreemding'.

 

. De strategie voor verandering:

De strategie om het systeem voor geestelijke gezòndheidszorg* terug te winnen als je bondgenoot, omvat twee afzonderlijke maar onderling gerelateerde misdragingen gericht op ouders.

 

Het eerste voorwaarde naar getroffen ouders vertegenwoordigt onze boots-on-the-ground infanterie. Dit zijn de beoogde ouders met momenteel actieve gevallen van vervreemding, waardoor ze in direct contact staan met aanbieders van geestelijke gezondheidszorg* en beoordelaars van de voogdij* over kinderen. Het is aan deze beoogde ouders om de individuele zorgverleners één voor één voor te lichten over de professioneel competente beoordeling, diagnose en behandeling van de pathologie die in uw gezin tot uiting komt. 

 

Wees aardig, ouders, maar wees hardnekkig, assertief. Bij het zoeken naar professionele competentie heeft u als uw wapen Normen 2.01, 9.01 en 3.04 van de ethische code van de American Psychological Association (maar alleen als u een op gehechtheid gebaseerde definitie van de pathologie gebruikt, NIET als u een Gardneriaanse PAS-beschrijving gebruikt). {In Nederland kijkt ge naar de niveaus van beroepsregistratie, waarbij ge SKJ te laag acht!}.

Deze professionals in de geestelijke gezondheidszorg* zijn waarschijnlijk onwetend en verzetten zich tegen onderwijs. Ze zijn waarschijnlijk grof afwijzend en arrogant in hun onwetendheid. Het is jouw uitdaging om hun onwetendheid, incompetentie en arrogantie te overwinnen. Ik heb nooit gezegd dat dit gevecht gemakkelijk zou zijn. {Geef goede publicaties afgedrukt aan hen, liefst met de Awb, officieel}.

 

Wees aardig. Wees assertief, maar wees vriendelijk. Wanneer we ruzie maken met iemand, voelen de jeugdzorgwerkers zich bedreigd en vallen hun hersenen terug in lagere hersensystemen van op dreiging gebaseerd functioneren, waarbij de vecht-, vlucht- of bevriesreactie op dreiging betrokken is. Er is een prachtig klein YouTube-filmpje over de kunst van het winnen van een argument dat nuttig zou zijn om te bekijken:

Waarom internetargumenten nutteloos zijn en hoe u kunt beginnen met het winnen van argumenten . {Ge weet:  oordelen bouwt onnodig psychische muren op; voorkom dat}.

 

De tweede voorwaarde  gerichte op ouders is onze cavalerie die de aanbieders van geestelijke gezondheidszorg* flankeert en in plaats daarvan rechtstreeks de citadel van de gevestigde geestelijke gezondheidszorg* aanvalt. Deze voorwaarde gerichte op ouders is op zoek naar een wijziging van de Position Statement van de American Psychological Association met betrekking tot de gezinspathologie van "ouderverstoting" als het centrale doelwit van deze aanval. 

De ‘cavalerie’ kan bestaan uit getroffen ouders die nu volwassen kinderen hebben of die geen actief contact meer hebben met individuele GGZ-aanbieders*, maar die een einde willen maken aan deze pathologie voor alle kinderen en alle gezinnen overal. Uw vrienden en familie kunnen ook aan deze inspanning deelnemen (of onder jeugdzorg lijden). Actief vervreemde ouders (onze ‘infanterie’, de tegenkracht) willen in hun vrije tijd misschien ook iets extra's doen om 'ouderverstoting' voor alle kinderen en alle gezinnen op te lossen.

 

De rol van onze infanterie is om de strijd aan te gaan met één individuele zorgverlener tegelijk, en hen één voor één op te leiden in de professioneel competente beoordeling, diagnose en behandeling van de pathologie. De rol van de cavalerie is om de individuele behandelaars te flankeren door de citadel van de gevestigde geestelijke gezondheidszorg* rechtstreeks te betrekken, door een wijziging te eisen van de standpuntbepaling van de American Psychological Association over de gezinspathologie van "ouder-vervreemding" {of Coercive Control} om:

1. Erken formeel dat de pathologie bestaat (d.w.z. een rol-omkering relatie met een narcistische/(borderline) ouder waarin het kind wordt gebruikt als een “regulerend object” om de pathologie van de ouder te stabiliseren etc. – je hebt nodig om de juiste professionele terminologie te kennen – de frase “ouder-vervreemding” heeft geen kracht).

2. Erken formeel dat de complexiteit van de pathologie de aanwijzing rechtvaardigt van uw kinderen en families als een "speciale populatie" die gespecialiseerde professionele kennis en expertise nodig heeft om competent te kunnen beoordelen, diagnosticeren en behandelen.

 

Dus laat me de strijdplannen beschrijven voor elk van deze voorwaarden gericht op ouders.

 

. De infanterie: bescherm het kind:

We kunnen het kind pas vragen om zijn authentieke liefde voor jou te onthullen als we het kind eerst kunnen beschermen tegen de meedogenloze psychologische vergelding en schuldopwekkende manipulatie van de narcistische/Coercive Control- of borderline- ouder die zeker zal volgen op elk vertoon van het kind van liefdevolle band met jou, of zelfs voor het niet afwijzen van je met voldoende vijandigheid en minachting.

 

Elke poging om de authenticiteit van het kind in het normale bereik te herstellen, zal het kind simpelweg veranderen in een psychologisch strijdtoneel tussen onze inspanningen om de authenticiteit van het kind in het normale bereik te herstellen en de voortdurende inspanningen van de pathologische narcistische/(borderline) ouder om de symptomatische toestand van het kind in stand te houden. Afwijzing van u en het kind veranderen in een "psychologisch slagveld", zal destructief zijn voor de gezonde emotionele en psychologische ontwikkeling van het kind.

 

We moeten eerst het kind beschermen {met de juiste kennis}.

Dit is van cruciaal belang om te begrijpen. De pathologie van op gehechtheid gebaseerde "ouderverstoting" is GEEN kwestie van voogdij en omgang met kinderen, het is een kwestie van kinderbescherming. De juiste klinische term voor de pathologie van op gehechtheid gebaseerde 'ouder-vervreemding' [PAS] is 'pathogeen ouderschap'.

patho = pathologie
genisch = ontstaan; creatie

 

Pathogeen ouderschap verwijst naar het creëren van ernstige psychopathologie bij het kind door zeer afwijkende en vervormde opvoedingspraktijken.

 

Wanneer de drie diagnostische indicatoren van op gehechtheid gebaseerde 'ouder-vervreemding' aanwezig zijn in de symptomen van het kind, is de pathogene ouder de gelieerde en zogenaamd begunstigde ouder. Er bestaat geen twijfel over. De ENIGE manier waarop deze specifieke set van drie ongelijksoortige symptoomvertoningen door een kind kan worden aangetoond, is via de pathologie van op gehechtheid gebaseerde 'ouder-vervreemding', zoals beschreven in Grondslagen . Dat is de enige manier. Geen enkel ander type pathologie zal deze specifieke set van drie diagnostische indicatoren produceren.

De aanwezigheid van de drie diagnostische indicatoren in de symptomenweergave van het kind zal de pathologie van "ouder-vervreemding" 100% van de tijd nauwkeurig identificeren en zal ook nauwkeurig de pathologie van "ouder-vervreemding" onderscheiden van alle andere soorten ouder-kindconflicten (zoals als pathogeen ouderschap door de beoogde ouder).

 

. Psychische mishandeling van kinderen:

Pathogene opvoeding door een narcistische/(borderline) ouder die leidt tot ernstige:

Ontwikkelingspathologie (diagnostische indicator 1)

Persoonlijkheidspathologie (diagnostische indicator 2)

Psychiatrische pathologie (diagnostische indicator 3)

in het kind als een middel om het emotionele en psychologische functioneren van de narcistische/(borderline) ouder te stabiliseren, en dat het ontwikkelingsverlies veroorzaakt voor het kind van een affectief gehechte relatie met een normaal bereikbare en affectief beschikbare ouder, vertegenwoordigt redelijkerwijs een DSM -5 diagnose van V995.51 Psychische mishandeling van kinderen, bevestigd .

 

De DSM-5-diagnose van V995.51 Psychische mishandeling van kinderen, bevestigd activeert de "plicht tot bescherming" van de professional in de geestelijke gezondheidszorg, die vervolgens moet worden vervuld door een bevestigende actie te ondernemen om het kind te beschermen en deze actie te documenteren in het dossier van de patiënt.

 

Hierover bestaat geen compromis. De pathologie van op gehechtheid gebaseerde 'ouder-vervreemding' is psychologische kindermishandeling.

Zeggen dat het geen kindermishandeling is, {maar dan wel op niveau van gezondheidszorg-deskundigheid}} is beweren dat het acceptabel is dat ouderschap ernstige ontwikkelingsstoornissen, loyaliteitsconflict, persoonlijkheidsstoornissen en psychiatrische pathologie bij een kind veroorzaakt om de emotionele en psychologische toestand van één ouder te stabiliseren.

 

Het induceren van ernstige ontwikkelingspathologie (diagnostische indicator 1), persoonlijkheidspathologie (diagnostische indicator 2) en psychiatrische pathologie (diagnostische indicator 3) bij een kind om het emotionele en psychologische functioneren van een narcistische/(borderline) ouder te stabiliseren, is een vorm van psychologisch misbruik van ouderschap , vooral wanneer de door het kind veroorzaakte pathologie resulteert in het verlies voor het kind van een liefdevol verbonden relatie met een normaal bereik en genegenheid beschikbare ouder.

 

Onze eerste verplichting bij alle vormen van kindermishandeling is het beschermen van het kind . Onze reactie op het psychologische misbruik van "ouderverstoting" moet in overeenstemming zijn met onze reactie op elke andere vorm van kindermishandeling. {Daar is echte diagnostiek voor nodig}.

 

. Beschermende scheiding:

Bij alle vormen van kindermishandeling, fysiek, seksueel en psychologisch, is onze eerste reactie op het misbruik van het kind het beschermend scheiden van het kind van de gewelddadige ouder en het kind onder de hoede van een liefdevolle beschikbare en beschermende ouder/verzorger te plaatsen. 

We doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een fysiek gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een seksueel gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een psychologisch gewelddadige ouder.

 

In het geval van pathologie van "ouder-vervreemding", is de verwantschapszorg met de normale en genegenheid beschikbare gerichte ouder. {In de jeugdbescherming zien we een onwil evt. naar een netwerkplaatsing te komen waar een logeren rust kan geven, uiteraard in overleg of met een EigenKrachtConferentie}.

 

In alle gevallen van kindermishandeling, zodra we het kind op beschermende wijze hebben gescheiden van het misbruik van ene ouder, bieden we het kind {diagnostisch bepaalde} passende traumagerichte therapie om de gevolgen van de blootstelling van het kind aan een gewelddadige ouder op te lossen. 

We doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een fysiek gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een seksueel gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een psychologisch gewelddadige ouder.

 

Bij op gehechtheid gebaseerde 'ouderlijke vervreemding' houdt dit in dat het kind wordt geholpen bij het verwerken van het verdriet rond de scheiding en de eerder verloren relatie met de verstoten ouder die is ontstaan als gevolg van het psychologisch gewelddadige ouderschap van de narcistische/(borderline) ouder. 

Het verdriet van het kind wordt verwerkt en opgelost door het kind te helpen zich weer te hechten {wennen} aan de ouder die vroeger het doelwit was van de afwijzing. {De uitspraak LJN AS6020 is goed voor een tijdelijke voorziening om het kind zo nodig in diens vertrouwde omgeving te houden}.

 

We stellen een kind niet opnieuw bloot aan een gewelddadige ouder totdat we er zeker van zijn dat de voorheen gewelddadige ouder het kind niet zal blijven misbruiken. 

(We doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een fysiek gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een seksueel gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een psychologisch gewelddadige ouder.)

 

Bij alle vormen van kindermishandeling vereisen we dat de gewelddadige ouder, voordat het kind opnieuw wordt blootgesteld aan de mishandelende ouder, {op diagnose bepaalde} adequate therapie krijgt die specifiek de psychologische problemen aanpakt en oplost die leidden tot hun eerdere misbruikende ouderschapspraktijken. (We doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een fysiek gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een seksueel gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een psychologisch gewelddadige ouder.)

 

Als de eerder gewelddadige ouder geen behandeling krijgt en een risico blijft vormen voor aanhoudende kindermishandeling, dan beperken, monitoren en begeleiden we actief het contact van deze ouder met het kind. We doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een fysiek gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een seksueel gewelddadige ouder, we doen dit voor een kind dat wordt blootgesteld aan een psychologisch gewelddadige ouder.

 

. Paradigmaverschuiving:

Richard Gardner bracht ons op het verkeerde pad toen hij een 'nieuw syndroom' in de geestelijke gezondheid voorstelde dat uniek was in de hele professionele psychologie, dat een even unieke set van acht vaag gedefinieerde symptoomidentificaties omvatte die geen onderliggende conceptuele basis voor de pathologie hadden. {Uiteindelijk is variant CAPRD wel in DSM-5 opgenomen!}.

 

De pathologie van "ouder-vervreemding" is GEEN nieuw en uniek syndroom in de hele geestelijke gezondheid. Het is een manifestatie van gevestigde en volledig geaccepteerde vormen van psychopathologie (pathologie van persoonlijkheidsstoornissen, pathologie van gezinssystemen, pathologie van hechtingstrauma's).

 

Een op gehechtheid gebaseerde herformulering van de pathologie van 'ouder-vervreemding' corrigeert de fout van Richard Gardner en plaatst ons terug op het juiste pad om de pathologie volledig te definiëren vanuit de standaard en volledig geaccepteerde vormen van psychopathologie. En wanneer we dit doen, wordt de pathologie van "ouder-vervreemding" gedefinieerd als ernstig "pathogeen ouderschap", wat de DSM-5-diagnose V995.51 Psychologisch misbruik van kinderen, bevestigd, rechtvaardigt .

 

Een argument dat wordt gebruikt tegen het Gardneriaanse PAS-model van de pathologie is dat dit zogenaamd unieke nieuwe syndroom van "ouder-vervreemding" geen erkende DSM-5-diagnose was. 

Zodra we overgaan op een op gehechtheid gebaseerd model voor het definiëren van de pathologie van 'ouderlijke vervreemding', staat de pathologie onmiddellijk in de DSM-5...  Het is een DSM-5-diagnose van V995.51: Psychologisch misbruik van kinderen, bevestigd. Daar. Precies daar. 

Zie, op pagina 719, de pathologie van "ouder-vervreemding" staat al in de DSM-5: V995.51 Psychisch misbruik van kinderen, bevestigd.

 

Om deze DSM-5-diagnose te bereiken, MOETEN we het Gardneriaanse PAS-model opgeven en overschakelen op een op gehechtheid gebaseerde definitie van de pathologie die volledig is gebaseerd op standaard en gevestigde vormen van bestaande psychopathologie. Welk model wordt gebruikt, blijkt uit de diagnostische indicatoren die op de pathologie worden toegepast:

 

Gardneriaanse PAS: Acht diagnostische indicatoren (campagne van denigratie, zwakke en frivole redenen, geleende scenario's, enz.)

 

Op gehechtheid gebaseerd model: drie diagnostische indicatoren die blijken uit de symptomen van het kind:

 

1. Onderdrukking van bijlagen

2. Persoonlijkheidsstoorniskenmerken

3. Waanideeën

 

Elke beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg* die blijft pleiten voor een Gardneriaans PAS-model en zijn acht diagnostische indicatoren in plaats van een overstap naar een op gehechtheid gebaseerd model en zijn drie diagnostische indicatoren, vertrààgt de noodzakelijke paradigmaverschuiving om de pathologie te definiëren als een DSM-5-diagnose van V995.51 Psychische mishandeling van kinderen, bevestigd .

 

Het Gardneriaanse PAS-model biedt NIET de DSM-5-diagnose van psychisch misbruik van kinderen, bevestigd, omdat het Gardneriaanse PAS-model de pathologie definieert als een "nieuw syndroom" dat uniek is in de hele geestelijke gezondheid, zonder associatie met enige andere vorm van gevestigde en bestaande psychopathologie binnen de geestelijke gezondheidszorg. Om dit 'nieuwe syndroom'-model een oplossing te bieden, moet het eerst door de instelling voor geestelijke gezondheidszorg* worden geaccepteerd als een 'nieuw syndroom', anders bestaat de pathologie die het beschrijft formeel niet. {De RvdK heeft zich er lang tegen verzet, ook al zat en zit loyal;iteitsconflict er in}.

 

Een op bijlagen gebaseerd model corrigeert deze fout. Door de pathologie van "ouder-vervreemding" volledig te definiëren binnen standaard en gevestigde vormen van geaccepteerde psychopathologie binnen de geestelijke gezondheidszorg*, activeert een op gehechtheid gebaseerd model de constructie van "pathogeen ouderschap" , wat vervolgens de DSM-5-diagnose van V995 activeert.51 Psychische mishandeling van kinderen, bevestigd .

 

Een op gehechtheid gebaseerd model van "ouderverstoting" geeft u de DSM-5-diagnose van psychisch misbruik van kinderen, bevestigd; een Gardneriaans PAS-model niet.

 

De pathologie van "ouderverstoting" is GEEN kwestie van voogdij en omgang met kinderen, het is een kwestie van kinderbescherming {met gezondheidszorgdeskundige die naar diens hogere beroepscode werkte}. 

Dit is de niet-aflatende boodschap die onze infanterie moet/zal overbrengen aan elke zorgverlener die betrokken is bij hun kinderen en families. 

In eerste instantie zal dit worden verdisconteerd en bespot door professionals in de geestelijke gezondheidszorg*. Maar de waarheid is de waarheid. 

Probeer die socratische vraagmethode uit die wordt beschreven in de YouTube-video over argumenten. Vraag de zorgverlener om u te leren waarom het opwekken van ernstige ontwikkelingspathologie, persoonlijkheidspathologie en psychiatrische pathologie (een waanvoorstelling) GEEN misbruik van ouderschap (BW1:247) is. 

“Dus het opwekken van ernstige pathologie bij uw kind is acceptabel ouderschap? Werkelijk?”

De juiste klinische term voor 'ouder-vervreemding' is 'pathogeen ouderschap' (d.w.z. opvoedingspraktijken die zo verschillen en afwijkend zijn dat ze ernstige psychopathologie bij het kind veroorzaken).

 

De pathologie van op gehechtheid gebaseerde "ouderverstoting" is een DSM-5-diagnose van psychisch misbruik van kinderen en rechtvaardigt dezelfde kinderbeschermingsreactie op geestelijke gezondheid die we bieden voor alle vormen van kindermishandeling; dat wil zeggen, een beschermende scheiding van het kind van de pathologie van de mishandelende ouder en plaatsing van het kind in beschermende verwantschapszorg, wat in het geval van "ouderverstoting" pathologie is bij de genegenheid beschikbare en normaal gerichte ouder.

 

Het moment waarop het paradigma verschuift voor het definiëren van de pathologie van "ouder-vervreemding" is het exacte moment waarop deze oplossing beschikbaar komt. Totdat het paradigma verschuift, is er geen oplossing beschikbaar.

 

. Norm 9.01: Beoordeling:

Ik wil dat ALLE beoogde ouders naar de online versie van de  ethische code  van de APA gaan en zelf norm 9.01a van de ethische principes van psychologen en de gedragscode van de American Psychological Association lezen. Ga het lezen, gewoon om het volledig te laten bezinken. Deze praktijkcode is de gedefinieerde praktijkstandaard voor ALLE psychologen, en Standaard 9.01 definieert de praktijkstandaard met betrekking tot de beoordeling van pathologie.

 

Er staat:

9.01 Grondslagen voor beoordelingen:
(a) Psychologen baseren de meningen in hun aanbevelingen, rapporten en diagnostische of evaluatieve verklaringen, met inbegrip van forensische getuigenissen, op voldoende informatie en technieken om hun bevindingen te onderbouwen.

"... baseren hun meningen in hun ... diagnostische ... verklaringen ... op informatie en technieken die voldoende zijn om hun bevindingen te onderbouwen."

 

Psychologen {of orthopedagoog-generalist BIG} zijn dus VERPLICHT beoordelingen uit te voeren {beroepscode} die voldoende zijn om hun diagnostische bevindingen te onderbouwen.

Bij het beoordelen van de pathologie van "ouder-vervreemding" (d.w.z. een rol-omkering relatie van het kind met een narcistische/(borderline) ouder... enz.), zijn psychologen VERPLICHT om een beoordeling uit te voeren die voldoende is om hun diagnostische bevindingen te onderbouwen.

 

Wat is een beoordeling "voldoende om hun bevindingen te onderbouwen" met betrekking tot de pathologie van "ouderverstoting"? Blij dat je het vraagt.

 

Op mijn website staat een diagnostische checklist voor pathogeen ouderschap (de verkorte versie met drie diagnostische indicatoren of de uitgebreide versie met de bijbehorende klinische symptomen).

Op mijn website staat ook een pdf van mijn blogbericht over Diagnose van ouderverstoting . Mijn blogpost over het diagnosticeren van ouderverstoting kan worden gebruikt als begeleidend stuk voor de uitgebreide checklist met bijbehorende klinische symptomen.

 

De diagnostische checklist voor pathogeen ouderschap gebruiken om de aan- of afwezigheid van gevestigde en geaccepteerde vormen van symptoomvertoningen te identificeren (de weergave van het hechtingssysteem van het kind, standaard DSM-gedefinieerde persoonlijkheidsstoorniskenmerken, standaard DSM-gedefinieerde fobische angstsymptomen en standaard DSM-gedefinieerde waanvoorstellingen - allemaal standaard en gevestigde vormen van geestelijke gezondheidspathologie vertegenwoordigt) zou een beoordeling vertegenwoordigen "voldoende om te onderbouwen" hun diagnostische bevindingen bij het beoordelen van de pathologie van op gehechtheid gebaseerde 'ouderlijke vervreemding' (d.w.z. de generatieoverschrijdende coalitie van het kind met een narcistische/(borderline) ouder waarin het kind wordt gebruikt in een rolomkerende relatie als een externe “regelgevend object” om de pathologie van de narcistische/(borderline) ouder te stabiliseren, etc.).

Als de psycholoog of beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg NIET beoordeelt op deze specifieke symptoomkenmerken (zoals geïdentificeerd op de checklist; d.w.z. de weergave van het gehechtheidssysteem van het kind, persoonlijkheidsstoorniskenmerken, fobische angst en waanvoorstellingen), dan zou dit GEEN beoordeling zijn voldoende om hun diagnostische bevindingen te onderbouwen, in mogelijke schending van Standaard 9.01a van de Ethische Principes van Psychologen en de Gedragscode van de American Psychological Association.

 

We staan niet toe dat ze incompetent zijn.

 

De APA-ethiekcode is het aambeeld en de Diagnostische Checklist Pathogeen Ouderschap is onze hamer. Door deze twee samen te gebruiken, zullen we een nauwkeurige diagnose van de pathologie smeden.

 

Als de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg* geen voldoende beoordeling uitvoert om zijn diagnostische bevindingen te onderbouwen, overtreedt hij norm 9.01a {of anders wel het kinderrecht (24 lid 1)}. Als ze* de Diagnostische Checklist voor Pathogeen Ouderschap niet gebruiken – wat simpelweg een set is van drie gevestigde vormen van pathologie; gehechtheidspathologie, persoonlijkheidspathologie, psychiatrische pathologie – dan zullen ze moeten uitleggen (Awb3:46) waarom ze weigerden te beoordelen op deze gevestigde vormen van psychopathologie.

 

Ze zullen echt moeten vechten om professioneel incompetent te blijven. Aan de andere kant is het ongelooflijk eenvoudig om bekwaam te zijn in de beoordeling van de pathologie. Vul gewoon – als specialist – de Checklist in. Als de symptoomindicatoren aanwezig zijn in de symptomenweergave van het kind, stel dan de juiste DSM-5-diagnose:

. DSM-5-diagnose:

309.4 Aanpassingsstoornis met gemengde stoornis van emoties en gedrag

V61.20 Ouder-kind relationeel probleem

V61.29 Kind getroffen door ouderlijke relatieproblemen

V995.51 Psychische mishandeling van kinderen, bevestigd.

 

De eerste diagnose Aanpassingsstoornis is de primaire diagnose. De drie V-code-diagnoses zijn modifiers die beschrijven waarom het kind een aanpassingsprobleem heeft. Let op de derde V-code-diagnose.

Pathogeen ouderschap dat significante ontwikkelingspathologie (diagnostische indicator 1), persoonlijkheidsstoornispathologie (diagnostische indicator 2) en psychiatrische pathologie (diagnostische indicator 3) bij het kind veroorzaakt om de psychopathologie van een narcistische/(borderline) persoonlijkheidsouder te stabiliseren, en die het ontwikkelingsverlies en mogelijk permanent verlies voor het kind veroorzaakt van een gezonde en liefdevol verbonden relatie met een normaal bereikbare en genegenheid beschikbare ouder, vertegenwoordigt psychisch misbruik van kinderen . 

 

Dat deze drie symptomen terug te vinden zijn in het symptoombeeld van het kind, bevestigt de psychologische kindermishandeling.

 

Ik geef professionals in de geestelijke gezondheidszorg* niet de mogelijkheid om incompetent te zijn. Ik weet dat ze incompetent zijn. Ik weet dat ze arrogant zijn en niet naar je luisteren. 

Maar als ze geen beoordeling uitvoeren die "voldoende is om hun diagnostische bevindingen te onderbouwen", dan schenden ze standaard 9.01a van de ethische principes van psychologen en de gedragscode van de American Psychological Association.

 

Psychologen {met hogere beroepscodes} mogen NIET incompetent zijn. U hebt het recht om vakbekwaamheid te verwachten en te eisen. Wees aardig. Maar wees assertief {alhoewel sommige jeugdzorgwerkers het als agressief zullen benoemen om ouders te diskwalificeren}. 

U hebt het recht om te verwachten dat de jz-professionals in de geestelijke gezondheidszorg die uw kinderen en gezinnen diagnosticeren en behandelen een beoordeling uitvoeren die "voldoende is om hun diagnostische bevindingen te onderbouwen" (Standaard 9.01a).

 

Begint u, ouders of rechters,  de strategie te begrijpen? Begint het zin te krijgen? Begin je de oplossing te zien? Wees aardig. Wees niet boos en veeleisend. Wees aardig en oh zo assertief en vasthoudend. Denk aan Gandhi. Denk aan Martin Luther King. Vriendelijk. Redelijk. En vastberaden.

 

Zelfs als de professional in de geestelijke gezondheidszorg* het niet eens is met een op gehechtheid gebaseerd model van de pathologie, of er niets over wil weten, vraag hem dan om de Diagnostische Checklist voor Pathogeen Ouderschap in te vullen, als een persoonlijke gunst aan jou. “Om hun percepties gedocumenteerd te krijgen.” 

Hun antwoorden op de checklist kunnen dan dienen als uitgangspunt voor een vollediger begrip van de symptomen van het kind, en de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg kan openstaan om meer te leren over een op gehechtheid gebaseerd model van de pathologie.

 

. De cavalerie - Eis competentie:

Maar professionals in de geestelijke gezondheidszorg* één voor één opleiden, gaat te lang duren. Elke dag dat je gescheiden bent van je kind is een dag te lang {voor je kind}. Kunnen we niet iets doen om het proces te versnellen?

Ja.

 

Beleger de citadel van de gevestigde geestelijke gezondheidszorg*, de American Psychological Association... {en in Nederland  ‘de jeugdzorg’ met een dikke vinger in de pap bij jGGZ}} . 

Het centrale doel is de officiële standpuntverklaring van de APA over de gezinspathologie van 'ouderlijke vervreemding'.

Je zult praten met de gevestigde geestelijke gezondheidszorg*, dus je moet de professionele woorden van kracht gebruiken die ik je in Foundations heb gegeven . De term "ouderverstoting" heeft géén kracht.

 

De pathologie is:

De invloed op gezinsrelaties van de pathologie van een ouder met een narcistische/borderline persoonlijkheid na een scheiding – deze pathologie bestaat. De scheiding vertegenwoordigt een narcistische verwonding en activeert de vergeldingswoede van de narcist. 

De echtscheiding activeert de verlatingsangst van de borderline-persoonlijkheid en de perceptie misbruikt te worden door de in de steek latende gehechtheidsfiguur van de echtgenoot.

De pathologie van de narcistische/borderline-persoonlijkheid brengt het kind in een "rolomkering"-relatie met een narcistische/borderline-ouder waarin het kind dient als een extern "regelgevend object" (ook wel een "regelgevende ander" genoemd) om te stabiliseren de decompenserende psychologische en emotionele toestand van de narcistische/borderline-ouder rond de scheiding en hun afwijzing door de andere echtgenoot.

 

De narcistische/borderline-ouder "manipuleert" het kind om de verstoten ouder af te wijzen (manipulatie is een belangrijk kenmerk van borderline-pathologie) en maakt gebruik van de afwijzing door het kind van de verstoten ouder (uitbuiting is een belangrijk kenmerk van narcistische pathologie) om de verstoten ouder te definiëren. Ouder als de afgewezen en ontoereikende ouder/(echtgenoot)/(persoon), waardoor de narcistische verdediging die door de echtscheidingservaring op de proef werd gesteld, werd hersteld.

 

"Oh god, dr. Childress, dit zijn zulke ingewikkelde beschrijvingen." =

 

{Dat is een cliché-kreet van het jeugdzorgniveau,  o, o, wat complex, en daarmee bewijst de jeugdzorg een te laag niveau te zijn voor kinderen met kinderrecht IVRK24 ^lid ¹}.

 

Ik weet. De pathologie is erg ingewikkeld. Maar het is altijd hetzelfde, dus het wordt steeds vertrouwder met herhaalde uitleg. Hoe meer je de uitleg van de pathologie hoort, hoe logischer het zal zijn. 

Maar je hebt gelijk, het is erg ingewikkeld. Dat is precies waarom u en uw kinderen de professionele aanduiding rechtvaardigen als een "speciale populatie" die gespecialiseerde professionele kennis en expertise nódig heeft om competent te kunnen beoordelen, diagnosticeren en behandelen.

 

Geen enkele beroepsbeoefenaar in de {aan jeugdzorg gerelateerde} geestelijke gezondheidszorg* is in staat de complexe aard van deze pathologie te herkennen en te begrijpen. Het vereist gespecialiseerde expertise. 

Dat is punt twee van uw eis van de APA. U hoeft niet meer te weten dan uw therapeut over de pathologie. Zij zouden het jóú moeten úítleggen; jij zou het hen niet hoeven uit te leggen.

. De positieverklaring:

Ik wil dat u verschillende dingen opmerkt over de officiële standpuntverklaring van de APA over de gezinspathologie van 'ouder-vervreemding'. 

 

1.) De titel

De titel van de Position Statement gaat over 'Ouderverstotingssyndroom'. Het is dus meteen achterhaald. We hebben het niet over PAS.  We hebben het over een op gehechtheid gebaseerde beschrijving van de pathologie die de pathologie definieert vanuit volledig gevestigde en volledig geaccepteerde vormen van geestelijke gezondheidspathologie* (pathologie van persoonlijkheidsstoornissen, pathologie van gezinssystemen, pathologie van hechtingstrauma's). 

 

Niemand heeft het over PAS.  Deze Position Statement moet dus worden bijgewerkt om de huidige modellen van de pathologie weer te geven.

 

2.) De lengte

Twee zinnen. Dat is alles wat de APA waardig acht om de familiepathologie en familietragedie van 'ouder-vervreemding' te geven. Twee magere zinnen. En de eerste zin gaat over huiselijk geweld. Dus eigenlijk is de positieverklaring maar één zin lang. Wauw. Deze ernstige vorm van gezinspathologie en psychologische mishandeling van kinderen, die de levens van geviseerde ouders en hun kinderen verwoest, verdient slechts één enkele miezerige straf. Dat is beledigend.

 

3.) Verouderde bronvermelding

Merk op dat dit standpunt verwijst naar een taskforce uit 1996. Van 20 jaar geleden. Dat is ongelooflijk achterhaald, vooral gezien de opkomst van een nieuwe, op gehechtheid gebaseerde herformulering van de pathologie die de pathologie van "ouder-vervreemding" volledig definieert vanuit standaard en gevestigde vormen van geestelijke gezondheidspathologie.

 

4.) Gebrek aan ondersteuning

De positieverklaring met één zin stelt ook dat deze 20 jaar oude taskforce opmerkte "het gebrek aan gegevens ter ondersteuning van het zogenaamde" ouderverstotingssyndroom ".

Oké. Maar dat is niet relevant. 

Omdat niemand het heeft over het ouderverstotingssyndroom. We hebben het over de invloed op familierelaties van een narcistische/(borderline) persoonlijkheidsouder na scheiding. {Zoals bij Coercive Control}.

 

We hebben het niet over het ouderverstotingssyndroom. 

We hebben het over de pathogene opvoeding van een narcistische/(borderline) ouder en het ontstaan van ernstige ontwikkelingspathologie, persoonlijkheidsstoornispathologie en psychiatrische pathologie bij het kind als middel om de emotionele en psychologische toestand van de narcistische/(borderline) ouder te stabiliseren.

 

We hebben het niet over het ouderverstotingssyndroom. 

We hebben het over de transgenerationele overdracht van gehechtheidstrauma vanaf de kindertijd van de narcistische/(borderline) ouder naar de huidige familierelaties, gemedieerd door een vals re- en actment-verhaal van gehechtheidstrauma in het patroon van 'misbruikende ouder'/ 'geslachtofferd kind' /”beschermende ouder” die vervat zit in de interne werkmodellen van de hechtingstraumanetwerken van de narcistische/(borderline) ouder.

 

We hebben het niet over het ouderverstotingssyndroom. 

We hebben het over de toevoeging van de splitsingspathologie van een narcistische/(borderline) ouder aan een generatieoverschrijdende coalitie van het kind met deze narcistische/(borderline) ouder waarin de polarisatie van de splitsingspathologie vereist dat de ex-partner ook ex-ouder worden; de ex-man moet een ex-vader worden, de ex-vrouw een ex-moeder, in overeenstemming met de polarisatie van de splitsingspathologie.

 

Deze pathologie bestaat. Het is GEEN "zogenaamde" pathologie. Het bestaat binnen de standaard en gevestigde pathologie die wordt geaccepteerd door professionele geestelijke gezondheidszorg. 

 

En deze pathologie is zo complex dat het rechtvaardigt dat deze kinderen en gezinnen worden aangemerkt als een "speciale populatie" die gespecialiseerde professionele kennis en expertise veréíst om competent te kunnen beoordelen, diagnosticeren en behandelen.

 

We hebben het niet over het ouderverstotingssyndroom. 

We hebben het over een DSM-5-diagnose van V995.51 Psychologisch misbruik van kinderen, bevestigd.

 

Dus kunt u, de APA, alstublieft ingaan op waar we het over hebben, omdat uw huidige positieverklaring niet relevant en verouderd is.

 

5.) Betwiste terminologie

In het standpunt wordt bezorgdheid geuit over het gebruik van de term 'ouderverstoting'. Oké. We kunnen de pathologie iets anders noemen als je wilt. Hoe zou je het willen noemen? Zolang u formeel erkent dat de pathologie bestaat, door welke terminologie u er ook voor kiest om het te labelen.

Zullen we het pathogeen ouderschap noemen? Dat lijkt het meest voor de hand liggend. 

Of we zouden het een pathologie van gehechtheid-trauma-re-enactment kunnen noemen. Dat is het meest nauwkeurige label.

Maar wat je maar wilt. We willen alleen dat u, de APA, erkent dat de pathologie bestaat en dat u deze kinderen en gezinnen aanwijst als een "speciale populatie" die gespecialiseerde professionele kennis en expertise vereist om competent te kunnen beoordelen, diagnosticeren en behandelen.

Dat is een heel redelijk verzoek.

 

6.) Blijf gefocust APA

We pakken het probleem van huiselijk geweld niet aan. 

We hebben het over de pathologie van een narcistische/(borderline) ouder die het kind in een rolomkerende relatie gebruikt als een extern regulerend object om de pathologie van de narcistische/(borderline) ouder te stabiliseren. Het standpunt moet gericht blijven op de relevante kwesties.

 

. APA-divisies

De American Psychological Association heeft verschillende divisies. Contact opnemen met de leiding van de relevante afdelingen van de APA kan een manier zijn om respons te krijgen op uw behoeften om de pathologie van op gehechtheid gebaseerde "ouder-vervreemding" te laten erkennen en uw status als een "speciale populatie" van kinderen en gezinnen te laten erkennen.

 

Een van de relevante divisies die ik zou aanraden om mee te beginnen, is:

Afdeling 12 Vereniging van Klinische Psychologie

Afdeling 37 Maatschappij voor Beleid en Praktijk voor Kind en Gezin

Divisie 41 American Psychology-Law Society

{Maar in Nederland zouden kinderrechters  het toch ook moeten weten om aan Rv810a en kinderrecht te kunnen voldoen}.

 

Dorcy Pruter en ik hebben een aanvraag in behandeling bij deze divisie voor een voorgestelde presentatie op de APA-conventie van 2016 in Denver met betrekking tot de beoordeling en remedie van "ouderlijke vervreemding" –pathologie in een juridische setting. Hopelijk wordt dit voorstel geaccepteerd. Ik garandeer je dat het een geweldige presentatie wordt.

Afdeling 43 Vereniging voor Koppel- en Gezinspsychologie

Divisie 53 Society of Clinical Child and Adolescent Psychology

Afdeling 56 Traumapsychologie

 

De beoogde oudermoeders kunnen ook contact opnemen met:

Afdeling 35 Vereniging voor de psychologie van vrouwen

 

Er is een variant van "ouderverstoting" waarbij een narcistische echtgenoot(e) betrokken is die de andere ouder psychologisch mishandelt tijdens hun huwelijk, in overeenstemming met de thema's van huiselijk geweld macht, controle en overheersing. 

Wanneer de andere ouder uiteindelijk scheidt van deze psychologisch mishandelende narcistische echtgenoot(e), veroorzaakt deze een narcistische verwonding door diens zelfverklaarde grootsheid af te wijzen. 

 

Deze misbruikende narcistische echtgenoot(e) probeert vervolgens wraak te nemen op de nu ex-genoot, maar kan de andere ouder niet langer rechtstreeks misbruiken, omdat deze niet langer bij dien woont. 

 

Dus gebruikt deze in plaats daarvan de kinderen als diens wapens om vergeldingslijden toe te brengen aan zijn nu ex-genoot. Deze gewelddadige ex-genoot schakelt de kinderen in als diens proxy-misbruikers. 

In plaats van diens vuisten te gebruiken om zijn ex-genoot te slaan, gebruikt die de vijandige minachting en afwijzing van de ex door de kinderen om wraak te nemen.

 

Deze variant van de pathologie 'ouder-vervreemding' vertegenwoordigt in wezen een variant van de huiselijk geweldthema's macht, controle en overheersing. Het vertegenwoordigt in wezen huiselijk geweld bij volmacht – waarbij de kinderen als zijn wapens worden gebruikt {en de jeugdzorg graag toekijkt en geen training.villapinedo.nl verstrekt}.

 

Ik geloof dat deze variant zeer veel betrekking heeft op de psychologie van getroffen ouders als relevant voor afdeling 35 van de APA. Voor die ouderschappelijke ouders die er zijn, wilt u misschien de leiding van Divisie 35 te pakken krijgen om hun hulp te zoeken bij de erkenning van deze ernstige vorm van niet-herkend complex huiselijk geweld. {In Nederland zou de minister hiervoor open moeten straan}.

 

. Het doel:

Mijn doel is om de oplossing voor 'ouder-vervreemding' klaar en beschikbaar te hebben tegen Kerstmis 2016.  Niets staat de oplossing in de weg, behalve professionele onwetendheid dat er zelfs maar een op gehechtheid gebaseerd model van de pathologie bestaat. Het moment waarop het paradigma verandert, is het moment waarop we een oplossing hebben.

 

De diagnostische checklist voor pathogeen ouderschap identificeert de drie diagnostische indicatoren van de pathologie van op gehechtheid gebaseerde 'ouderlijke vervreemding'.

 

Wanneer de drie diagnostische indicatoren aanwezig zijn in de symptomenweergave van het kind, is de nauwkeurige DSM-5-diagnose V995.51 Psychologisch misbruik van kinderen, bevestigd, wat vervolgens de "plicht tot bescherming" van de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg* activeert, wat vereist dat de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezőndheidszorg* bevestigende actie onderneemt om het kind te beschermen en deze bevestigende handeling vervolgens in het dossier van de patiënt te documenteren.

 

Onze reactie op psychisch misbruik van kinderen van "ouder-vervreemding" moet in overeenstemming zijn met onze reactie op alle vormen van kindermishandeling. 

We scheiden het kind eerst beschermend van de gewelddadige ouder en plaatsen het kind in verwantschapszorg, wat in het geval van "ouderverstoting" pathologie is bij de normaal bereikbare en liefdevol beschikbare gerichte ouder.

 

De oplossing zit daar. Recht voor ons. Het is morgen beschikbaar. Het enige dat deze oplossing in de weg staat, is professionele onwetendheid. 

Het paradigma moet verschuiven van een verworpen Gardneriaans PAS-model voor het definiëren van de pathologie naar een theoretisch onderbouwde, op gehechtheid gebaseerde formulering van de pathologie. Het moment waarop het paradigma verandert, is het moment waarop we de oplossing hebben.

 

Craig Childress, Psy.D.
Klinisch psycholoog, PSY 18857

 

{De jeugdbeschermingsketen zal niet op het niveau van gezondheidszorg-jGGZ willen treden, om te kunnen blijven escaleren voor hun subsidieïnkomsten. Maar dan bestaat ook CAPRD nog in DSM-5 om (jeugd)gezòndheidszorg nodig te maken om met IVRK24 lid 1 te werken i.p.v. het negerend niveau van jeugdzorg! Ouders zijn dus aangeraden de wet te kennen om te gebruiken als de pedagogen van hun kinderen. – TS}.

____

*:   In Nederland wordt via de jeugdzorg met de jeugdbescherming de jGGZ vaak ingeschakeld of de diagnose wordt diagnostisch-onbevoegd verzonnen door de jeugdzorgwerkers zelf.

Lees bij GGZ telkens in geval de jeugdzorgbemoeien.

De Amerikanen rekenen de GGZ bij de gezondheidszorg zoals het zou moeten, maar de Nederlandse jeugdzorg erkent het VN-kinderrechtenverdrag in artikel 24 lid 1 niet, zodat in Nederland alles in deze publicatie vertaald dient te worden naar “jeugdzorg”;

let wel: jeugdzorg is géén jeugdgezòndheidszorg waar het kind recht op heeft maar dat bij ‘jeugdzorg’ niet krijgt!

Oudervervreemding(ssyndroom), afgeleid van PAS, als CAPRD in DSM-5 bevestigd, kan ook moderner gezien worden in het model van Childress.