Jeugdzorgdwang schaadt –

 

Naast de wetenschappelijke bevindingen van onafhankelijke wetenschappelijke onderzoekers zoals Gresser, Doyle en Weinberger, die aantoonden dat het scheiden van kind van ouders, het wegplaatsen (UHP), zeer schadelijk is en een bedreiging voor de ontwikkeling van de opgroeiende.

Ook wees prof.dr. Carlo Schuengel de jeugdbescherming op de niet-effectieve bejegening van ouders, zodat de kans op een effectief hulptraject miniem is (Jeugdzorgacademie).

Op https://theconversation.com/losing-children-to-foster-care-endangers-mothers-lives-93618 staat een verzamelartikel met wetenschappelijke onderzoek dat het ook schadelijk en zeer risicovol is voor gezinnen, ouders, vooral moeders.  4 studies zijn hier genoemd.  Daarna een woord aan ouders.

   Maar nu:

 

>> Losing children to foster care endangers mothers’ lives << =

>> Het wegplaatsen van kinderen naar pleegzorg brengt het leven van moeders in gevaar << :

 

Moeders van wie de kinderen in pleeggezin worden geplaatst, lopen een veel groter risico om jong te sterven, vooral door vermijdbare oorzaken zoals zelfmoord. {Op latere leeftijd dan vroegkinderlijk  ACE's  oplopen}.

Wanneer een kind in pleeggezin wordt geplaatst, zijn de meeste middelen gericht op het kind, met weinig of geen steun voor de moeders die achterblijven.

 

Ik heb met collega's van de universiteit van Manitoba gewerkt om te kijken naar wat er met moeders gebeurt nadat hun kinderen in de pleegzorg zijn geplaatst.

De focus van twee recente studies was om te kijken naar de sterfte onder deze groep moeders.

 

– Sterfgevallen door zelfmoord en hartaandoeningen –

De eerste studie, gepubliceerd in het Canadian Journal of Psychiatry (http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0706743717741058)[noot 1], keek naar zelfmoordpogingen en zelfmoord-voltooiingen bij moeders wiens kinderen werden geplaatst in de pleegzorg.

 

In deze studie vergeleken we het aantal suïcidepogingen en zelfmoorden tussen 1.872 moeders die een kind uithuisgeplaatst kregen, vergeleken met hun zusters van wie de kinderen niet werden weggeplaatst.

We ontdekten dat het aantal zelfmoordpogingen 2,82 keer hoger was, en de sterfte door zelfmoord meer dan vier keer hoger was t.o.v. moeders wiens kinderen niet uithuisgeplaatst waren.

 

In de tweede studie, net gepubliceerd in het American Journal of Epidemiology (https://academic.oup.com/aje/article-abstract/187/6/1182/4956003?redirectedFrom=fulltext)[2], vergeleken we de sterftecijfers met vermijdbare en onvermijdelijke oorzaken tussen 1.974 moeders waarvan een kind uithuis waren geplaatst en hun 'zusters' wiens kinderen bij hen bleven.

 

We ontdekten dat moeders van wie de kinderen werden uithuisgeplaatst, 3,5 maal meer kans hadden om te overlijden aan vermijdbare oorzaken (bijvoorbeeld onbedoelde verwondingen, stress en zelfmoord), en 2,9 keer meer kans hadden om te sterven door onvermijdelijke oorzaken (bijvoorbeeld auto-ongelukken en hartaandoeningen).

 

– Het verliezen van een kind is traumatisch! –

– Dus waarom gebeurt dit? –

Moeders van wie de kinderen worden uithuisgeplaatst, hebben {of krijgen} vaak onderliggende gezondheidsproblemen, zoals psychische aandoeningen en middelengebruik. In beide onderzoeken hebben we rekening gehouden met reeds bestaande gezondheidsvoorwaarden, dus dat was niet de reden voor de hogere sterftecijfers die we vonden.

 

In een recent onderzoek (https://jech.bmj.com/content/71/12/1145.info)[3] heb ik vastgesteld dat wanneer een kind pleegkind gaat worden, de fysieke en mentale gezondheid van zijn moeder {onder de reguliere 'jeugdzorg'}  erger wordt. Het verliezen van de voogdij over een kind kan zeer traumatisch zijn en kan het leven zinloos maken.

De meeste wetgeving met betrekking tot kinderbeschermingsdiensten geeft aan dat gezinnen moeten worden ondersteund (BW1:262), maar de richtlijnen rond wat er van het kinderwelzijnssysteem wordt verwacht als het gaat om de biologische moeders, zijn niet duidelijk.

 

De belangrijkste rol van maatschappelijk werkers (c.q. jeugdzorgwerkers) is om ervoor te zorgen dat het goed gaat met het kind. Maatschappelijk werkers hebben het al zo druk, dus het is vaak moeilijk voor hen om hun beperkte tijd te besteden aan het helpen van moeders om uitdagingen op te lossen en met hen samen te werken om hun geestelijke en lichamelijke gezondheidsbehoeften aan te pakken. {De reguliere 'jeugdzorg' verwijst te weinig door naar de gezondheidszorg!}

 

– Kinderen worden moede[r]loos –

Het gebrek aan ondersteuning voor moeders wanneer hun kinderen naar pleegzorg gaan, betekent dat velen van hen vroegtijdig sterven.

Hoewel dit op zichzelf een tragedie is, betekent dit ook dat veel kinderen in pleeggezinnen moederloos zijn.

 

Een onderzoek in Zweden (https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1365-2206.2006.00424.x)[4] wees uit dat op 18-jarige leeftijd meer dan 16 procent van de kinderen die in pleeggezin waren geweest ten minste één ouder had verloren (vergeleken met drie procent van de kinderen die niet in een pleeggezin hadden gezeten).

 

Op 25-jarige leeftijd had één op de vier voormalige pleegkinderen minstens één ouder verloren (vergeleken met één op de veertien in de algemene bevolking). Dit betekent dat veel kinderen in pleeggezinnen niet de kans krijgen om met hun familie herenigd te worden. {Herinner u aan identiteitsfase van de opgroeienden!}

 

– Een humanitaire crisis –

Canada heeft een van de hoogste percentages kinderen in de pleegzorg en binnen het Canadese kinderzorgsysteem zijn inheemse kinderen oververtegenwoordigd {voor Amerika}.

Onlangs noemde Jane Philpott, minister van inheemse diensten, de inheemse kinderzorg als een humanitaire crisis.

Het bieden van voldoende preventieve ondersteuning en brede voorlichting zou het aantal kinderen in de (pleeg)zorg verminderen, waardoor het aantal moeders dat door het trauma van het uithuisgeplaatst-zijn van hun kinderen gaat, zou afnemen.

 

Specifieke (gecodificeerde) richtlijnen moeten worden opgesteld om ervoor te zorgen dat moeders/ouders worden ondersteund wanneer hun kind wordt uithuisgeplaatst. Dit zou de kansen op hereniging vergroten {EVRM8}.

En vanwege het feit dat ze een waardige behandeling waardig zijn, verdienen moeders/ouders steun {BW1:262 naast Jw4.1.1}, zelfs als deze niet rechtstreeks verband houden met de manier waarop zij met haar kind(eren) omgaat {IVRK24.1}.

 

{Digitaal vertaald met Google-translate, dus kan er een onhandige vertaalfout zitten, maar de links zijn gegeven!}

        NOTEN naar wetenschappelijke publicaties:              

[1] : “Suicide Attempts and Completions among Mothers Whose Children Were Taken into Care by Child Protection Services: A Cohort Study Using Linkable Administrative Data” – Elizabeth Wall-Wieler, MSc, Leslie L. Roos, PhD, Marni Brownell, PhD, et al.:

Het doel van deze studie is het onderzoeken van zelfmoordpogingen en -aanleveringen bij moeders die een kind hadden gekregen dat werd uithuisgeplaatst door kinderbeschermingsdiensten (CPS = RvdK+G.I.). Deze moeders werden vergeleken met hun biologische zussen die geen kind hadden gekregen en met moeders die diensten van CPS (RvdK) hadden gekregen, maar waarvoor geen kind werd uithuisgeplaatst.

Methoden:

Een retrospectief cohort van moeders wiens eerste kind werd geboren in Manitoba, Canada, tussen 1 april 1992 en 31 maart 2015, wordt gebruikt. De percentages van dissonante biologische zussen (1872 families) werden vergeleken met behulp van fixed-effects Poisson-regressiemodellen en moeders die betrokken waren bij CPS (kinderen in de zorg [n = 1872] en ontvangen(UHP) diensten [n = 9590]) werden vergeleken met behulp van een Poisson-regressiemodel.

Resultaten:

Vergeleken met hun biologische zussen en moeders die diensten kregen, was de aangepaste incidentie-ratio (aIRR) van overlijden door zelfmoord groter bij moeders wiens kind door CPS werd uithuisgeplaatst(aIRR = 4,46 [95% betrouwbaarheidsinterval (CI), 1,39- 14.33] en ARR = 3.45 [95% CI, 1.61-7.40], respectievelijk). De incidentie van zelfmoordpogingen was hoger bij moeders met een in behandeling genomen (UHP) kind, in vergelijking met hun zussen (aIRR = 2,15, 95% CI, 1,40-3,30) en moeders die diensten thuis ontvangen (aIRR = 2,82; 95% CI, 2,03-3,92).

Conclusies:

Moeders met een kind dat werd uithuisgeplaatst, hadden significant meer zelfmoordpogingen en suïcides.  Wanneer kinderen worden uithuisgeplaatst, moeten artsen en maatschappelijk werkers informeren over zelfmoordgedrag van moeders en zorgen voor een goede geestelijke gezondheid.

[2] : “Mortality Among Mothers Whose Children Were Taken Into Care by Child Protection Services: A Discordant Sibling Analysis” - Elizabeth Wall-Wieler Leslie L Roos Nathan C Nickel Dan Chateau Marni Brownell –  American Journal of Epidemiology, Volume 187, Issue 6, 1 June 2018, Pages 1182–1188, op https://doi.org/10.1093/aje/kwy062.

Abstract:

Deze studie onderzoekt of moeders die een kind hebben gekregen dat door kinderbeschermingsdiensten wordt uithuisgeplaatst, hogere mortaliteitscijfers hebben in vergelijking met percentages in hun biologische zussen die geen kind hebben gekregen. We hebben dit retrospectieve cohortonderzoek uitgevoerd met behulp van koppelbare administratieve gegevens van 3.948 moeders van wie het oudste kind werd geboren in Manitoba, Canada, tussen 1 april 1992 en 31 maart 2015. Deze moeders waren van 1.974 gezinnen waarin een zuster een kind had laten opnemen zorg en een zus niet. We berekenden snelheidsverschillen en hazard ratio's van alle oorzaken, vermijdbare en onvermijdelijke mortaliteit. Er waren nog eens 24 sterfgevallen per 10.000 persoonsjaren onder moeders die een kind hadden laten oppakken (UHP). Moeders met een kind dat werd uithuisgeplaatst hadden hogere sterftecijfers als gevolg van vermijdbare oorzaken (hazard ratio = 3,46, 95% betrouwbaarheidsinterval: 1,41, 8,48) en onvermijdelijke oorzaken (hazard ratio = 2,92; 95% betrouwbaarheidsinterval: 1,01, 8,44) . Het aantal kinderen dat werd uithuisgeplaatst, had geen invloed op het sterftecijfer onder moeders met ten minste 1 kind dat werd weggeplaatst. De hogere sterftecijfers - met name vermijdbare sterfte - bij moeders die een kind hadden laten wegplaatsen (UHP), wijzen op een behoefte aan meer specifieke interventies voor deze moeders.

[3] : “Maternal health and social outcomes after having a child taken into care: population-based longitudinal cohort study using linkable administrative data”

[4] :   “Foster children as young adults: many motherless, fatherless or orphaned: a Swedish national cohort study” – Eva Franzén + Bo Vinnerljung :

ABSTRACT:

We onderzochten de prevalentie van ouderlijke sterfgevallen onder ex-out-of-home care jongeren op de leeftijd van 18 en 25, en de kans op verlies van ouders in vergelijking met leeftijdsgenoten uit vergelijkbare sociaal-economische jeugd achtergronden. De studie maakte gebruik van Zweedse nationale registergegevens voor 12 volledige geboortecohorten (1972-1983), 35 550 voormalige thuisloze jeugdzorg en 1 138 726 cohorte-leeftijdsgenoten zonder ervaring in de thuiszorg. Logistische regressiemodellen werden gebruikt om odds-ratio's te berekenen voor verlies van de ouders door overlijden.

Het was met name gebruikelijk dat ex-ingezetenen van langdurige thuisopvang zonder moeder (11%), vaderloos (11-13%) of wees (3-4%) op de leeftijd van 18 jaar waren, in vergelijking met niet-pleegzorg leeftijdsgenoten (1%, 3% en 0,03%). Zesentwintig procent verloor ten minste één ouder (4% onder leeftijdsgenoten zonder pleegzorg). Op de leeftijd van 25 waren de cijfers aanzienlijk toegenomen; 36% had ten minste één ouder verloren, vergeleken met 7% als gemiddelde bij de bevolking. Aangepaste odds-ratio's voor verlies van ouders onder langdurige zorg jeugd waren opvallend hoog, met name voor het hebben van een overleden moeder. In de kortstondige en intermediaire zorg hadden de meeste jongeren met overleden ouders te kampen met verlies van hun ouders voordat ze pleegouders werden. Voor jongeren uit langdurige zorg was het overlijden van de ouders na het begin van plaatsing het meest gebruikelijk.

 

NL: De hulp en preventieve inhoudelijke voorlichting aan ouders daalt (BW1:262 in vergetelheid).

Een woord aan ouders:

Ouders, verlaag u niet naar het niveau van de jeugdzorgwerker of slapende rechter!

De jeugdzorg in Nederland is al te vaak een reeks juridische procedures, die het kind niet centraal stellen maar ouders beschuldigen met vermoedens en insinuaties. Dat werkt emoties op, doch die horen niet getoond te worden in jeugdzorgland, in héél die keten; daarvoor kunt ge beter de emoties tonen en uiten bij uw eigen psycholoog in de gezondheidszorg, met een beroepsregistratie NIP.

Heel de jeugdbeschermingsketen is behept met hypocognitie en Weteringsmisleiding.

Ouders moeten zich maar richten op wat het kind waard is, en dus zich goed inlezen, opdat ze goede argumenten ad hoc kennen, en ad rem een onjuiste bewering doorzien en er een onderbouwd weerwoord op hebben!

Het is goed preventief aan deze kennis te werken, omdat het niet in één dag opgenomen en verwerkt is.  Ouders moeten anticiperen. 

Het gaat niet om 'waarheidsvinding' in jeugdzorgonderzoeken (dat is dus niet klinisch diagnostisch maar al te vaak ten dienste van de werkgelegenheidsbescherming; denk aan bijvoorbeeld de bevindingen van de Kinderombudsman in 2013, die vele fouten vond en opperde dat er sprake was van een financiële "perverse prikkel".  Het moge vreemd zijn dat ouders niet hieraan refereren bij de rechter wanneer beweringen als 'bezwarende feiten' worden gepubliceerd.

Toont u zich netjes als een goede ouder in elk uwer 'visitekaartjes'.

 


Overzicht:

 

Een belangrijke brief aan alle B&W’s (gemeenten): https://jeugdbescherming.jimdo.com/ maar ook https://vechtscheidingen.jimdo.com/wetenschap/briefaangemeenten/ ;

 

Belangrijke stukken zijn te vinden via https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/ ;

 

Aanvullende stukken op https://jeugdbescherming.jimdo.com/tips-en-andere-brieven/ ;

 

Rond wetten en precedenten: https://jeugdbescherming.jimdo.com/wetten-en-regelgeving/ ;

 

Rond wat weg van ouders doet in de psyche: https://jeugdbescherming.jimdo.com/adoptie-en-pleegzorg/ ;

 

En vanaf  https://jeugdbescherming.jimdo.com/adoptie-en-pleegzorg/relativeer-en-onderzoek/ analytische stukken over de dubieuze jeugdbescherming.

 

Meer hoofdstukken in de kantlijn.

 

Zie ook: https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/jeugdzorg . En: https://vechtscheidingen.jimdo.com/wetenschap/ .